Review in the Polish online magazine Kultura Poznan. Full text here.
Polish original (excerpt):
Pochodząca z Kazachstanu zdobywczyni II nagrody zagrała Koncert Wieniawskiego bardzo introwertycznie, otrzymując pełne zrozumienia wsparcie Agnieszki Duczmal i jej orkiestry. Artystki odkryły w Koncercie dużo więcej głębi i pokładów emocji, niż usłyszeć można w innych wykonaniach. Muzyka Wieniawskiego stała się nie tylko skrzypcowym popisem, ale zanurzoną we własnych myślach kompozycją, w której dominują melancholia i zamyślenie.
Karmenova prowadziła zadumany, acz skontrastowany wewnętrzny dialog – dochodziły w nim do głosu różnice zdań i sprzeczne emocje. Powściągliwa ekspresja nie przerodziła intymnej rozmowy w głośną kłótnię. W Romance na pierwszy plan przebijały się romantyczny niepokój i smutek.
(…)
Imponujące u tej skrzypaczki jest myślenie całością formy koncertu i wyczucie czasu w budowaniu narracji. Karmenova antycypuje muzyczne wydarzenia, nieśpiesznie buduje napięcia i rozprężenia ze świadomością tego, co nastąpi za kilka lub kilkanaście taktów. Nie ulega wirtuozerskim pokusom w miejscach, gdzie nie miałyby one narracyjnego sensu. Wszystkie wykonawcze elementy podporządkowane są realizacji utworu jako całości.
English translation:
The Kazakhstan-born 2nd prize winner played the Wieniawski Concerto very introvertedly, receiving the understanding support of Agnieszka Duczmal and her orchestra. The artist discovered much more depth and emotional layers in the Concerto than can be heard in other performances. Wieniawski’s music became not only a violin show, but a composition immersed in her own thoughts, dominated by melancholy and contemplation.
Karmenova led a thoughtful, yet contrasting internal dialogue – differences of opinion and conflicting emotions came to the fore. The restrained expression did not turn the intimate conversation into a loud argument. In the Romance, romantic anxiety and sadness came to the fore.
(…)
What is impressive about this violinist is her thinking in terms of the entire form of the concert and her sense of time in building the narrative. Karmenova anticipates musical events, slowly building tensions and releases, aware of what will happen in a few or a dozen bars. She does not succumb to virtuoso temptations in places where they would not make narrative sense. All the performance elements are subordinated to the realization of the piece as a whole.